قانون اساسی

مفهوم

قانون اساسیدر مفهوم عام به کلیه قواعد و مقررات عرفی ومدون یا پراکنده ای گفته می شود که مربوط به قدرت و اجرای آن است. بنابراین اصول وموازین حاکم بر روابط سیاسی افراد در ارتباط با دولت و نهادهای سیاسی کشور و شیوهتنظیم آنها همچنین کیفیت توزیع قدرت میان فرمانروایان و فرمانبران از زمره قواعدقانون اساسی است. با این برداشت هیچ جامعه کشوری یا دولت-کشوری نمیتوان یافت کهفاقد قانون اساسی باشد. در گذشته ها این مفهوم یا به صورت مقررات موضوعهپراکنده یا مدون یا عرفی یا مخلوطی از انواع آن در جوامع بزرگی مانندمصر قدیموایرانباستانویونانن باستانو رم و چین وجود داشته است. لکن ازقرن 18شکل جدیدی یافته و به صورت سندی درآمده است که اساسی ترین قواعد و مقررات و اصول حاکمم را در خود گرد آورده است.

دلایل ظهور

قوانین اساسی در موارد زیر پای به عرصه هستی نهاده اند:

تحول تدریجی جوامع

به دنبال تحول تدریجی جوامع و آمادگی ذهنیفرمانروایان و شهروندان. به بیان دیگر در این صورت فرمانروایان روشن بین بهمنظور حفظ و تداوم موقعیت و مقام خود با اعطای شماری از حقوق به شهروندان از راهصدور منشور و فرمان به نوعی قانون اساسی تن در داده اند. پادشاه بریتانیا ( انگلستان) در سال 1215مبا صدور منشور کبیر اولین قانون اساسیرا زیر فشار شرایط اجتماعی و سیاسی پایه گذاری کرد.

مبلغ قابل پرداخت 2,000 تومان